Kasım 26, 2011

Sessiz son





Bazen insan kendini boşlukta hissediyor.Ve hayatına zamansız giren o insanı mükemmel görebiliyor. Zamanında benimde yaptığım gibi.Hayatıma girdiği ilk günden itibaren her şey çok güzeldi aslında.Dedim tamam aradığım çocuk bu.O kadar çok ilgiliydi ki bana karşı.Tipide fena değildi,hatta yakışıklı bile diyebilirim.Görenler yakışıyorsunuz falan dediler yani.Her sabah beni o uyandırırdı saat başı mesaj atardı yada arardı o kadar çok üstüme düşüyordu ki, ne yalan söyleyeyim hoşuma bile gidiyordu bu durum..Beni sevdiğini hissederdim,ve bunu her söyleyişinde ona kalpten inanırdım.Hani ben sevmesem de en azından dedim kızım seviliyorsun lan çocuk sana aşık ohh mis.Ama yanılmışım işte, nereden bilebilirdim ki onun böyle yavşak,böyle şerefsiz,böyle odun bir insan olduğunu.1 ay 7 gün olmuştu ki o gün kavga ettik biz.Ağzıma gelen her şeyi söyledim tabii bu vitaminsizde söyledi susmadı karşımda yüzsüz.Derken ertesi gün oldu mesaj, yok akşam oldu yine yok ben attım cevap yok.Delirmek üzereyim.Bunun üzerinden 5 gün geçti ne aradı ne bir mesaj attı, nede mesajıma cevap verdi.Facebook'tan beni silmiş bide engellemiş sanki ben sana ulaşmak istesem ulaşamam beyinsiz herif! Bende buna bir mesaj attım son olarak ne var ne yok saydım döktüm tabi yine cevap yok.Bu durumda ben terk edilmiş gibi dursam da,mantık olarak son sözü ben söylediğim için ben terk etmiş oluyorum.Sana evet dediğim güne lanet olsun!İçimde beslediğim o kocaman nefretin tek sahibisin sen.. Neyse aylar sonra bir mesaj atmış hala gülüyorum aklıma geldikçe ben ‘ameliyata gireceğim hakkını helal et’ iyi tamam dedim.Sonradan öğrendim ki bizim vitaminsiz kolundan ameliyat olmuş.Yani bu kadar aciz bir adam.Her neyse 
hayatıma giren en doğru insan olarak tanımladığım bu çocuk bana bir açıklama bile yapmadan hayatımdan çekip gitti işte.Bunları bir gün okursan bana küfredeceksin biliyorum umurumda mı peki ? Şeyimde bile değilsin olum....               


-pembemania

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder